டெய்லி தூங்க நைட் மணி 12 ஆகுது. வேலை வேற. அதனால வீட்டுல இருக்கும் டி.வி.யில ஏதாச்சும் ஒரு சேனல் ஓடிக்கிட்டு இருக்கும். காமெடி இல்லைன்னா பாட்டு. சில நேரத்துல ராஜ் டிஜிட்டல் ப்ளஸில் நல்ல படம் போடுறாங்க. 11 மணிக்கு சன் டி.வி.யில் வரும் "அன்புத் தொகுப்பாளன் சூர்யா"-வின் 'நினைத்தாலே இனிக்கும்' நிகழ்ச்சி ஓடும். மனுஷன் நல்லாத்தான் நடத்துறார்...நிகழ்ச்சிய. ஏதாவது ஒரு கவுஜ அப்புறம் அவரோட தமிழ் உச்சரிப்பு. இது அந்த நிகழ்ச்சிக்கு நேயர் வட்டத்தை அதிகப்படுத்தியது. முக்கியமா பெண்கள்.
ஒன்று கவனிச்சதுல தெரிஞ்சது. போன் போடுறவங்க பெரும்பாலும், ம்ஹூம், எல்லாரும் பொண்ணுங்க/பொம்பளைங்க. "நாங்க பேங்களூர்ல இருந்து பேசுது", "கோயமுத்தூருல மழை பெய்யுதுங்க", "ப்ரோக்ராமு நல்லா கீது", "சூர்யா நீங்க அழகா இருக்கீங்க", "உங்க ப்ரோக்ராம பாக்கவே நாங்க முழிச்சிக்கிட்டு இருக்கோம்"-னு ஏகப்பட்ட போன் காலுங்க. சில நேரத்துல அதிகமா போச்சுதுன்னா (போன் கால) கட் பன்னிடறாங்க.
யோசிச்சு பார்த்ததுல, என்னடா பொம்பளைங்க மட்டுமே பேசுறாங்கன்னு தோனிச்சு. இது எதேச்சையா நடக்க சான்ஸே இல்லையே. அப்புறம்?
சரி! டெஸ்ட்டு பன்னித்தான் பார்ப்போம்னுட்டு நேத்து ஒரு கால் பன்னினேன். யூஸர் பிசின்னு வந்துச்சு. "கொஞ்ச நேரம் கழித்து டயல் செய்யவும்"ன்னு சொன்னாங்க. அவங்களே சொல்லிட்டாங்களேனு மறுபடியும் டயல் செஞ்சேன். அப்புறம் யாரோ ஒரு லேடி வந்து (இங்கேயுமா!) "உங்கள் அழைப்பு எங்களுக்கு முக்கியமானது.", அதனால, "லைனில் காத்திருக்கவும்"னு பிட்ட போட்டாங்க. இப்படியே ஒரு 10 நிமிஷம் போச்சு.
நடுவுல எஸ்.பி.பி. வேற "காதல் ரோஜாவே" பாடினார். அப்புறம் ஒரு "ஷார்ட் கமர்ஷியல் ப்ரேக்". பத்து நிமிஷம் கழித்து ஒருத்தர் எடுத்தார்.
அவர்: "ஹலோ"
நான்: "ஹலோ"
அப்புறம் "டொய்ங்..."னு ஒரு பொன்னு சொல்லிச்சு. அடடா! "கால் போச்சே...". என்ன பன்னலாம்?
சரி! இன்னொரு முயற்சி பன்னி பார்ப்போம்னுட்டு மறுபடியும் "போடுறா கால, என் டுபுக்கு"-ன்னு மனசுக்குள்ள இருந்த Id சொல்லிச்சு. Super Ego "வேண்டாம் மச்சான். பணம் வேஸ்ட்"-ன்னு சொல்லிச்சு.
வழக்கம் போல Id ஜெயிச்சுது. மறுபடியும் போன போட்டேன் சூர்யாவுக்கு, ம்ஹூம், சன் மியூசிக்கு.
மறுபடியும் அந்த பழைய ப்ராஸஸ் போச்சு. இந்த தடவ அதிக முன்னேற்றம். 18 நிமிஷம். காது சூடாக சூடாக "உங்கள் அழைப்பு எங்களுக்கு முக்கியமானது", அதனால, "லைனில் காத்திருக்கவும்"னு சொல்லிச்சு மறுபடியும் அந்த பொண்ணு. இந்த தடவ உஷாரா இயர் போன மாட்டிகிட்டேன். சீனுவா கொக்கா?
இந்த தடவ ரெண்டு பாட்டு, அப்புறம் ஒரு "ஷார்ட் கமர்ஷியல் ப்ரேக்".
ஒரு வழியா பத்தொன்பதாவது நிமிஷத்துல (என் டெலிபோன் பில்லோட) ஒரு ஆபத்பாந்தவன் வந்து போன எடுத்தார்.
அவர்: "ஹலோ"
நான்: "ஹலோ"
அப்புறம் "டொய்ங்..."னு (மறுபடியும்) ஒரு பொன்னு சொல்லிச்சு.
அடப்பாவிகளா! இந்த நிகழ்ச்சி பெண்களுக்கும் / ஆன்ட்ஸ்களுக்குமா? சொல்லித் தொலைக்கக்கூடாதாடா. முப்பது ரூபா போச்சே...!!!
முப்பதோட ஒன்னு முப்பத்தொன்னு அப்படீன்னு கடுப்புல 58585-க்கு "ஏன்டா! இந்த எழவ சொல்லித் தொலைக்கக்கூடாதா? நேரமும் பணமும் பூடுச்சே"-ன்னு மனச் சாந்திக்கு ஒரு எஸ்.எம்.எஸ் போட்டு தூங்க போயிட்டேன். ஹூம். ஒவ்வொரு மனுஷனுக்கும் ஒரு feeling(s).
ஆனா ஒன்னு. நிச்சயமா எனக்கு சூர்யா மேல பொறமை இல்லைன்னு நீங்க நம்புறீங்கன்னு எனக்கு நல்லாவே தெரியும்.
